Nederland is gebouwd op polders en polderen. Die oerhollandse tradities liggen echter onder vuur. Klimaatontkenners weigeren na te denken over de noodzakelijke maatregelen om onze ingenieuze polderland droog te houden. De pensioenen dreigen te worden gekort omdat de traditionele polderpartijen weigeren om samen te zoeken naar oplossingen.
Compromissen als doodzonde
De polarisatie in zowel het klimaatdebat als bij de pensioenhervormingen leidt tot een fnuikende stilstand, waarbij uiteindelijk alleen maar verliezers zijn. Het lijkt wel of wederzijds begrip, onderhandelen en compromissen sluiten doodzondes zijn geworden die leiden tot eeuwige verdoemenis van de achterban.
Jaaaarenlang praten
Wij vinden het pijnlijk om te zien dat er nu al jaren wordt gesproken over pensioenhervormingen. En terwijl iedereen met een beetje verstand van pensioenen ziet dat er veranderingen nodig zijn, kunnen politiek, werkgeversorganisaties en vakbonden niet tot een vergelijk komen.
Ook pijnlijk is het dat alle Nederlanders baat hebben bij een oplossing, maar ze niet allemaal vertegenwoordigd worden. VNO-NCW is de partij namens de werkgevers die onderhandelt. Maar het midden en kleinbedrijf, en dat is ongeveer 90% van de werkgevers, wordt niet serieus gehoord. Datzelfde geldt voor de bonden. De grote bonden vertegenwoordigen ruim een miljoen werknemers, maar de zelfstandigen en werknemers die niet lid zijn hebben geen stem over de toekomst van hun pensioen. Ook jonge werkenden zijn minder vaak lid van een vakbond. Terwijl in de politiek de 50+ partij met haar voorstellen vooral gepensioneerden lijkt te vertegenwoordigen, maar niet de 50-plussers die werken.
Het zou goed zijn als de traditionele polder de verbreding zoekt, en meer partijen laat meepraten. De miljoen zzp'ers, MKB-ers, niet-vakbondsleden en 60-minners zullen ook gehoord moeten worden. Het gaat ook over hun toekomst. De polder, het polderen: we zijn er welvarend mee geworden. Laten we deze tradities koesteren door ze te verbreden en vernieuwen.
08 februari 2019
